گیاه مارگریت از تیره مرکبان و جزء گیاهان زینتی فضای سبز است و شاخه های بریده آن استفاده فراوان دارد. بررسی تکوین و تشریح مقایسه ای گلچه های زبانه ای و لوله ای گل آذین آن که از اهداف این پژوهش است می تواند الگوی مناسبی برای گونه های دارای گل آذین کپه ای باشد. غنچه های مارگریت در مراحل مختلف تکوین برداشت و پس از بررسی با استریومیکروسکوپ در FAA تثبیت شدند. برشهای میکروتومی پس از رنگ آمیزی با هماتوکسیلین - ائوزین با میکروسکوپ نوری مشاهده شدند. بررسی گل آذین و گلچه ها با میکروسکوپ (SEM) انجام شد. نتایج نشان می دهند که هنگام تحول مریستم رویشی ساقه به مریستم زایشی، ابعاد مریستم و رنگ پذیری آن افزایش یافته، مریستم ضمن مراحل تکوین به گلچه ها تغییرات ریختی از محدب به مسطح و تا حدی فرورفته را در محل گلچه های مرکزی پیدا می کند که ناشی از رشد سریعتر سهم های گلچه ای حاشیه ای و فشار به سهم های مریستمی گلچه های مرکزی می باشد. در مراحل تکوینی پیشرفته تر مریستم هر گلچه زبانه ای در حاشیه شروع به سهم بندی جدید می کند و اجزای هر گلچه را به وجود می آورد. سه نوع گلچه زبانه ای شامل گلچه های نر - ماده، ماده و نازا مشاهده شدند که همه دارای پنج پرچم با میله های آزاد و بساکهای پیوسته در قاعده هستند. مادگی دارای کلاله دو شاخه، خامه با سلولهای ناهمگن، تخمدان یک خانه و تخمکها از نوع واژگون هستند. گلچه های لوله ای از حاشیه به مرکز مراحل تکوینی خود را می گذرانند. تعداد و وضع پرچمها و مادگی در آنها مشابه گلچه های نر - ماده زبانه ای است. دانه های گرده از نوع سه شیار - منفذی(Tricolporate)  هستند. تکوین گرده ها در بساک ناهمزمان است و علاوه بر دانه های گرده یک و دو سلولی، تعدادی گرده های سه سلولی نیز در خانه های گرده ای بساکها مشاهده می شوند.

تکوین گل آذین و گل در گونه americana Phytolacca توسط میکروسکوپ نوری بازتابشی مورد مطالعه قرار گرفت. نتایج حاصل نشان داد گل ها در گل آذین خوشه ای و با الگوی مارپیچی و رو به محور آغازش می یابند. هر گل توسط یک براکته و دو براکتئول احاطه می گردد. گلپوش مشتمل بر پنج کاسبرگ است که با فیلوتاکسی 2/5 به صورت مارپیچی آغازش می یابند. پرچم ها به تعداد ده عدد و به صورت زوج در مقابل کاسبرگ ها ظاهر می شوند. آغازش جفت های پرچمی نیز از الگوی مارپیچی تبعیت می کند. تعداد برچه ها برابر با پرچم های اصلی؛ یعنی ده عدد است که در گل های بالغ بخش قاعده ای آنها به هم متصل شده، ولی بخش انتهایی که مشتمل بر خامه است، مجزا از هم باقی می ماند. از جمله موارد نادری که در جریان بررسی تکوین گل در این گونه مشاهده گردید، آغازش گل های اضافی در قاعده براکته و براکتئول ها، تشکیل پرچم های اضافی در خارج حلقه پرچم های اصلی و مضاعف شدن پرچم های اصلی و افزایش تعداد پرچم ها و برچه ها به 11 عدد است. داده های به دست آمده در این بررسی، دیپلوستمونی نافه به عنوان حالت اجدادی در فیتولاکاسه را تایید می کند و بر این اساس، گونه P. americana دارای موقعیت ابتدایی در جنس فیتولاکا است.

پشه گل آذین انبه Erosomyia mangiferae (Diptera: Cecidomyiidae) از آفات جدیدی است که در دهه اخیر خسارت شدیدی به باغات انبه استان هرمــزگان وارد کرده است. بیولوژی این حشره با نمونه بردار ی های  نظم هفتگی و استفاده از روش آستین های توری در طی سال های 1377- 1376 در استان هرمزگان مورد مطالعه قرار گرفت. بررسی ها نشان داد که آفت در کلیه مناطق انبه کاری شهرستان های رودان، میناب و بندرعباس وجود دارد. میانگین درصد آلودگی گل آذین های جمع آوری شده از دو منطقه رودان و میناب به ترتیب 67.5 و25.59  درصد تعیین شد. شدت آلودگی گل آذین ها به لارو بین صفر تا 326 لارو در هر گل آذین متغیر بود. پشه گل آذین در فصل گلدهی درختان انبه (دیماه لغایت فروردین ماه) فعال است و بقیه ایام سال را بصورت شفیره درون خاک می گذراند. همزمان با ظهور گل آذین بر روی درختان انبه حشره های کامل ماده در طبیعت ظاهر و شروع به جفتگیری و تخم ریزی درون جوانه های گل و محورهای اصلی و فرعی گل آذین کردند.طول دوره جنینی تخم این حشره 2-1 روز بود. پس از تفریخ تخم ها، لاروهای جوان از محتویات داخل جـوانه های گل تغذیـه و مانع باز شدن و تلقیـح آنها شدند. رشد و نمو قــارچ عامــل بیماری آنتـراکنوز انبـه (Colletotrichum gloeosporioides)  در محل سوراخ های خروجی لاروها روی انشعابات گل آذین سبب تشدید خسارت و در نهایت سیاه شدن، خشکیدن، ریزش جوانه های گل و کاهش تشکیل میوه گردید. در آلودگی های شدید هیچ میوه ای روی گل آذین تشکیل نشد.لاروها پس از تغذیه کامل، از گل آذین خارج و جهت شفیره شدن وارد خاک  شدند. طول دوره لاروی و شفیرگی حشره در شرایط طبیعی میناب به ترتیب 13-6 و 8-6 روز تعیین شد. طول دوره یک نسل حشره بطور متوسط 20 روز بود و4-3  نسل همپوشان در فصل گلدهی انبه ایجاد نمود. حداکثر انبوهی جمعیت حشره در منطقه میناب در دهه سوم بهمن ماه مشاهده گردید.

حذف گل آذین در سیب زمینی به علت از بین بردن مقصدی غیر مفید می تواند سبب تقویت مقصد دیگر (غده) شود و عملکرد را افزایش دهد. به منظور تاثیر حذف گل آذین بر عملکرد و اندازه غده سیب زمینی، پنج رقم از سه گروه رسیدگی آن به نام های، کنکورد، دراگا (زودرس)، پیکاسو (نیمه دیررس) و مورن، آگریا (دیررس) در بهار سال 1380 در ایستگاه تحقیقاتی کرکج دانشکده کشاورزی دانشگاه تبریز مورد ارزیابی قرار گرفت آزمایش بصورت فاکتوریل بر پایه بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار صورت پذیرفت. ارقام و حذف یا عدم حذف گل آذین به عنوان دو فاکتور منظور گردید. نتایج حاصل از این بررسی حاکی از افزایش عملکرد غده به مقدار 2.5 تن در هکتار در حالت حذف گل آذین بود، ولی این افزایش از نظر آماری معنی دار نشد. حذف گل آذین اندازه غده، تعداد برگ و تعداد انشعابات فرعی را به طور معنی دار، در سطح احتمال %1، افزایش داد. در شرایط حذف و عدم حذف گل آذین رقم آگریا بالاترین عملکرد غده را به خود اختصاص داد. بطور کلی، حذف گل آذین به علت از بین بردن یک مقصد رقابت کننده با غده و نیز از طریق افزایش تعداد برگ، تعداد انشعابات فرعی و شاخص سطح برگ می تواند عملکرد غده در سیب زمینی را بالا ببرد.

رشد گل آذین و تولید میوه در محیط درون شیشه ای می تواند ابزار ارزشمندی در اختیار پژوهشگران برای بررسی دقیق مراحل مختلف فرایندهای فیزیولوژیکی مربوط به تکوین اندام های زایشی و مراحل حساس در این دوره قرار دهد. در این پژوهش گل آذین در حال رشد از دو رقم انگور شامل، بیدانه سفید و روبی سیدلس از شاخه های جوان و در حال رشد طبیعی بهاره جدا شدند. برای کشت درون شیشه ای گل آذین ها از محیط کشت پایه MS با نصف غلظت استفاده شد. پس از کشت، رشد و نمو گل آذین ها تا تشکیل میوه و سپس رسیدن حبه ها ادامه داشت. آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با فاکتور رقم در دو سطح، جیبرلین در دو سطح (صفر و 2.89 میکرومولار)، بنزیل آمینوپورین در سه سطح (صفر، غلظت های 2.5 و 4 میکرومولار) و هورمون ایندول بوتیریک اسیددر سه سطح (صفر، غلظت  های 2.5 و  میکرومولار) با سه تکرار در هر تیمار انجام شد. نوع هورمون و غلظت آن در موفقیت رشد گل آذین های کشت شده موثر بود، به طوری که در تیمار ایندول بوتیریک اسید با غلظت 4.9 و بنزیل آمینوپورین با غلظت 4 میکرومولار و بدون حضور جیبرلین، گل آذین کشت شده رشد کرد و گل ها باز شدند و نهایتا تولید میوه کردند (محیط کشت 15 و 17). در اینجا نقش هورمون اکسین و سیتوکینین به عنوان هورمون های کلیدی در باز شدن و تولید میوه در انگور مشخص درحالی که نقش جیبرلین ناچیز بود. در مقایسه بین ارقام، ریز نمونه های رقم بیدانه سفید نسبت به روبی سیدلس از لحاظ ماندگاری و طول دوره رشد، سازگاری بهتری را به شرایط درون شیشه ای نشان دادند. در تیمار شاهد بدون هورمون گل های روی گل آذین قهوه ای و بعضا شیشه ای شده و از رشد باز ایستادند.

نمو گل سیستمی مناسب برای فهم تمایز سلولی و مکانیسم های ژنتیکی لازم برای اندام زایی است. گل جعفری (Tajetes patula) گونه ای زینتی و علفی است که به تیره Asteraceae تعلق دارد. در این مطالعه ساختار و نمو گل آذین، گل و گرده و ویژگی های آنها در ارتباط با گرده افشانی بررسی شد. گل آذین، کپه یا سرمانند است که طی نمو ابتدا براکته های پای گل آذین نمو یافته، سپس پریموردیوم ‪های گلچه ها به روش به سوی مرکز بنیان گذاری می شوند. در محل هر پریموردیوم گلچه، فرورفتگی ای ایجاد شده که در پیرامون آن ابتدا جام گل بنیان گذاری و سپس بخش های زایشی به روش به سوی مرکز ایجاد می شوند. نظم تشکیل گلچه ها، به صورت یک ردیف گلچه های شعاعی (زبانه ای) با گل های ماده و عقیم و تعداد زیادی (60-70) گلچه دیسکی (لوله ای) با گل های نرماده و زایاست. هر دو گلچه دارای کاسبرگ های براکته مانند، تخمدان زیرین، خامه منفرد و کلاله دو شاخه است. سطح کلاله دارای سلول های پاپیل مانند است. پرچم ها متصل بساک و لایه مغذی (تاپی) ابتدا ترشحی و سرانجام آمیبی می شود. لایه مکانیکی فیبری و شکافتگی بساک برون گشا و طولی است. تقسیم سلول های مادر گرده از نوع هم زمان و دانه های گرده حاصل ضمن تمایز به رنگ زرد، کروی - نیمه کشیده، سه شکاف - منفذی، خاردار با سوراخ های ریز در قاعده خارها هستند. میوه حاصل فندقه سیاه رنگ و کشیده است. ویژگی هایی مانند گل آذین کپه، رنگ گل آذین، بشره ترشحی کرک مانند در بخش درونی گلبرگ های هر دو نوع گلچه، رنگ دانه گرده و تزیینات آن، رشد و دو شاخه ای شدن کلاله و پاپیل های سطح آن، سبب جذب حشرات (گرده افشان) به سمت این گل آذین و تسهیل گرده افشانی توسط آنها می شود.

گونه H. piranshahricum به عنوان گونه جدید از ایران معرفی می گردد. این گونه متعلق به بخش sect. Pratensina و زیر بخش subsect. Pratenses است و با گونه H. longiscapum قرابت زیادی دارد. در گونه H. longiscapum ساقه با کرک های ستاره ای و غده ای، دمگل آذین و برگه های گریبان با کرک های غده ای، تعداد برگ های قاعده ای 2-4 و مستطیلی، برگهای ساقه ای 1 (-2)، تعداد کپه های گل آذین 2-10، برگهای ناحیه گل آذین تیره با حاشیه باریک سفید، جام گل در هر دو سطح زرد است، اما در گونه H. piranshahricum ساقه بدون کرک ستاره ای و غده ای، دمگل آذین و برگه های گریبان بدون غده، تعداد برگهای قاعده ای 13 و واژنیزه ای، برگهای ساقه ای 7، تعداد کپه های گل آذین تقریبا 33، برگ های ناحیه گل آذین سبز با حاشیه پهن غشایی، جام گل زرد و در سطح خارجی قرمز – بنفش می باشد. گونه H. longiscapum برای اولین بار از ایران گزارش می شود.

خامج (Khamedj) یکی از مهم ترین بیماری های قارچی نخل به شمار می آید که در سال هایی که شرایط محیطی مساعد باشد، اپیدمی های خطرناک ایجاد می کند و تا 80 درصد خسارت اقتصادی به بار می آورد. تعداد 27 جدایه قارچ Mauginiella scaettae عامل این بیماری، از نقاط مختلف خرماخیز کشور، دو جدایه از کشور عراق و یک جدایه از کشور کویت از روی ارقام مختلف نخل طی سال های 1398-1397 جمع آوری شده و در این پژوهش به کار رفت. هفت نشانگرEST-SSR برای بررسی تنوع ژنتیکی این جدایه ها مورد استفاده قرار گرفت که از بین آنها تعداد پنج لوکوس (SNOD1،SNOD26 ،SNOD22 ، SNOD17 وSNOD21 ) دارای پلی مورفیسم بوده و در مجموع از آنها شانزده الل به دست آمد. دو نشانگر (SNOD5 و SNOD16) نیز فاقد توانایی تکثیر بودند. دندروگرام روابط خویشاوندی با استفاده از تجزیه خوشه ای مبتنی بر ضریب تشابه جاکارد ترسیم شد و جدایه ها در پنج کلاستر قرار گرفتند. دو کلاستر (V، IV) به تعدادی زیر کلاسترتقسیم شدند. بیشترین ضریب تشابه بین جدایه هایIlam-sa و Behb-kh2 (75/0) و بیشترین فاصله ژنتیکی با سایر جدایه ها مربوط به جدایه های Kheshbid-za و Abad-sa1 بود. سیزده جدایه از بین کلاسترهای ژنتیکی شناسایی شده برای بررسی گروه های بیماری زایی روی رقم استعمران انتخاب شدند. جدایه ها در سطح یک درصد از نظر درصد شدت بیماریزایی اختلاف معنی دار داشتند. بیشترین و کمترین شدت بیماریزایی به ترتیب مربوط به جدایه های Behb-ma1 و Mehr-sa بود.